Το πανελλήνιο γνώρισε τον κ. Ζαχόπουλο λίγο πριν τις γιορτές. Σήμερα οι γιορτές αποτελούν πια παρελθόν, αλλά η υπόθεση Ζαχόπουλου παραμένει στο επίκεντρο της προσοχής του πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ένα θέμα μονοπωλεί το ενδιαφέρον στη χώρα μας. Μένοντας μόνο στο πρόσφατο παρελθόν αρκεί να θυμηθούμε την υπόθεση των Ζωνιανών και τα δομημένα ομόλογα, για να συνειδητοποιήσουμε πως έχουμε την τάση να εξετάζουμε λεπτομερώς το δέντρο, κινδυνεύοντας να χάσουμε το δάσος.
Αυτή η τακτική έχει συγκεκριμένα ως αποτέλεσμα να παραμένουν στο περιθώριο θέματα μείζονος σημασίας, που δεν προσφέρονται όμως για σχολιασμό στα παράθυρα των τηλεοράσεων και τηλεοπτική κάλυψη. Είναι σαφώς πιο ελκυστική και εύληπτη μια συζήτηση σχετικά με δύο απόπειρες αυτοκτονίας, μια ερωτική ιστορία και τυχόν οικονομικά σκάνδαλα, από μια σοβαρή και υπεύθυνη ανάλυση για παράδειγμα των ελληνοτουρκικών.
Καθώς όμως αυτά τα αγαπημένα θέματα της τηλεόρασης δίνουν το ένα τη σκυτάλη της δημοσιότητας στο άλλο, δε δίνεται η δυνατότητα στην κοινή γνώμη να παρακολουθήσει την εξέλιξή τους και να εξαγάγει ασφαλή συμπεράσματα. Τα Ζωνιανά έδωσαν τη θέση τους στο ροζ dvd και η ενημέρωση μας για όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στην Κρήτη είναι πλέον ελλιπής. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσο εφαρμόστηκαν τα μέτρα που είχαν εξαγγελθεί και τιμωρήθηκαν οι υπεύθυνοι. Κάτι ανάλογο συνέβη άλλωστε και στην πολύκροτη υπόθεση των ομολόγων.
Η αποσιώπηση βέβαια ενός θέματος διευκολύνει τους ασκούντες την εξουσία, γιατί, όταν σβήνουν τα φώτα και φεύγουν οι κάμερες, μπορούν να κινηθούν, δίχως να φοβούνται το πολιτικό κόστος. Στην πράξη λοιπόν τα ΜΜΕ που συνεχώς φωνασκούν για κάτι, εξυπηρετούν την πολιτική ηγεσία, από τη στιγμή που της επιτρέπουν να ‘ρυθμίσει’ με τον πλέον συμφέροντα γι’ αυτήν τρόπο πλήθος θεμάτων, που μένουν στην αφάνεια.
