Αυτό το πρόβλημα ποιος θα το λύσει;

Όταν για την ανώδυνη επίλυση ενός προβλήματος, θεωρείται ικανός μόνο ο Ιησούς Χριστός ή ο Γερμανός Μεσσίας, κ. Ρεχάγκελ, δεν υπάρχει αμφιβολία πως το πρόβλημα είναι σοβαρό. Εύλογα λοιπόν το ασφαλιστικό απασχολεί το πανελλήνιο και βγάζει στους δρόμους χαμηλοσυνταξιούχους και μεγαλοδημοσιογράφους.

Για ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα μια υπεύθυνη κυβέρνηση καταφεύγει στη βοήθεια των ειδικών. Το δρόμο αυτό ακολούθησε τόσο η παρούσα κυβέρνηση, όσο και αυτή του κ. Σημίτη κατά το πρόσφατο παρελθόν. Και οι ειδικοί μίλησαν. Περιέγραψαν εύγλωττα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, και πρότειναν αποτελεσματικά, πλην όμως επώδυνα για εκατομμύρια ασφαλισμένους μέτρα.

Η σημερινή κυβέρνηση τώρα φαίνεται να θεωρεί πως δεν έχει πια παρά να προσπαθήσει να περάσει όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτά τα μέτρα, έχοντας βέβαια πάντα κατά νου πέρα από την επίλυση του ασφαλιστικού και την παραμονή της στην εξουσία.

Την επίτευξη του διττού αυτού στόχου μπορεί να ματαιώσει η αντίδραση της κοινής γνώμης που αντιμετωπίζει με καχυποψία τις πρωτοβουλίες των κυβερνώντων. Πώς όμως θα μπορούσε να τους δείξει εμπιστοσύνη, από τη στιγμή που δεν προχωρούν στην αναζήτηση των σφαλμάτων που έφεραν τα ασφαλιστικά ταμεία στη σημερινή τους κατάσταση; Πώς μπορεί να είναι σίγουρη ότι δε θα επαναληφθούν στο μέλλον, ακυρώνοντας τις θυσίες στις οποίες θα έχει υποβληθεί;

Μια υπεύθυνη κυβέρνηση είναι δεδομένο πως θα διερευνήσει τα ζητήματα αυτά σε βάθος, με τη συνδρομή και πάλι ειδικών. Ο εντοπισμός των λανθασμένων χειρισμών και των τυχόν παρανομιών, η εφαρμογή του νόμου με την τιμωρία των υπευθύνων φυσικών προσώπων και η λήψη των προληπτικών μέτρων που εγγυώνται την εύρυθμη λειτουργία των ασφαλιστικών ταμείων, δεν μπορούν να λείπουν από μια σοβαρή προσπάθεια επίλυσης του περίφημου ασφαλιστικού.

Όσο λοιπόν η κυβέρνηση δεν ασχολείται σοβαρά με κάθε πτυχή του θέματος, η κοινωνία θα αντιδρά. Όχι γιατί πιστεύει πως δεν υπάρχει λόγος να ληφθούν μέτρα, αλλά γιατί δεν πιστεύει πως αυτοί που ασκούν την εξουσία σ’ αυτόν τον τόπο προτίθενται και μπορούν να λάβουν τα ενδεδειγμένα.

Οι επικίνδυνοι

Τη Δευτέρα εκατομμύρια Έλληνες πληροφορήθηκαν έκπληκτοι πως υπάρχει ένα χωριό κάπου στην Κρήτη που δεν εφάρμοσε το σχέδιο ‘Καποδίστριας’, δεν έχει επιτρέψει στις αστυνομικές δυνάμεις να εγκατασταθούν μόνιμα στην περιοχή, φιλοξενεί αρκετούς καλλιεργητές και εμπόρους ναρκωτικών, αλλά και ορισμένους που δε διστάζουν να υποδεχτούν τους αστυνομικούς, όταν σπεύδουν να ερευνήσουν την περιοχή, με καταιγισμό πυρών, ματαιώνοντας εδώ και χρόνια κάθε επιχείρησή τους.

Η έκπληξη μετατράπηκε σε αγανάκτηση, όταν συνειδητοποίησαν πως ο κρατικός μηχανισμός και ο πολιτικός κόσμος γνωρίζουν πολύ καλά από καιρό τι συμβαίνει σ’ αυτήν την περιοχή της χώρας. Η χρονίζουσα ανοχή των αρχών εγείρει μοιραία ανησυχίες και προκαλεί φόβο, από τη στιγμή που δεν επιτρέπει σε κανέναν πολίτη να είναι βέβαιος πως η οργανωμένη πολιτεία επιθυμεί και μπορεί να επιβάλλει την τήρηση των νόμων. Πόσω μάλλον που στην πράξη την υπονομεύει η ίδια, αφήνοντας Ζωνιανούς και γνωστούς-άγνωστους των γηπέδων και των διαδηλώσεων να πιστεύουν πως βρίσκονται στο απυρόβλητο.

Εξίσου ανησυχητικός ήταν για άλλη μια φορά και ο τρόπος δράσης που επέλεξαν οι αστυνομικές δυνάμεις, για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και να συμβάλλουν στην εδραίωση του αισθήματος ασφάλειας. Η κινηματογραφική αστυνομική επιχείρηση με τη συμμετοχή εκατοντάδων ανδρών, που αναμενόταν από τους κακοποιούς και προβλήθηκε από τις τηλεοράσεις, δεν καθησύχασε κανέναν εχέφρονα άνθρωπο, γιατί πολύ απλά δεν ήταν αρκούντως αποτελεσματική. Αντίθετα, η εμμονή των αρχών στο φαίνεσθαι ενέτεινε τις αμφιβολίες του για τις ικανότητες και τις προθέσεις των υψηλά ιστάμενων.

Από τους κυρίους αυτούς ο τόπος περιμένει έργο αξιόλογο και ουσιαστικό. Απ’ όλους εμάς να κρίνουμε δίκαια και να επιλέγουμε αξιοκρατικά. Αν ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του, με τους κακοποιούς των Ζωνιανών και τους λοιπούς παραβάτες του νόμου θα ασχολείται η δικαιοσύνη και όχι τα κανάλια.