Τα 'δεδομένα'

Τα δεδομένα, υγεία, νιάτα, οικογένεια, φίλους, δουλειά, αυτοκίνητο, τ' αντιμετωπίζω αδιάφορα συνήθως, κι επικαλούμαι τη συνήθεια, για να δικαιολογηθώ. Τείνει, φοβάμαι, να καταστεί συνώνυμο του ασήμαντου το δεδομένο. Ευτυχώς, επεμβαίνει πού και πού η ΔΕΗ, κόβει το ρεύμα - άλλο 'δεδομένο'- και με υποχρεώνει να συνειδητοποιήσω την αξία τους, να παραδεχθώ πως τελικά δεν είναι και τόσο 'δεδομένα'. ΔΕΗ, σ' ευχαριστώ που μου 'δειξες τον κόσμο, βυθίζοντάς μας στο σκοτάδι...

Για το καλό μας...

Μπορούν τα πυρπολημένα αυτοκίνητα κι οι σπασμένες βιτρίνες να αποτελούν αγωνιστικές δάφνες; Μπορούν οι καταστροφές περιουσιακών στοιχείων απλών πολιτών να αποτελούν απόδειξη του ενδιαφέροντος για τα κοινά; Μπορεί η βία να αποτελεί μέσο διεκδίκησης σε μια δημοκρατική κοινωνία;

Είναι σίγουρο πως η εξουσία μπορεί να είναι ανάλγητη. Είναι επίσης σίγουρο πως εμείς μπορούμε να την υποχρεώσουμε ν' αλλάξει, τουλάχιστον εν μέρει. Όσο συνεχίζουμε να αδρανούμε, οι κάθε λογής κουκουλοφόροι θα νιώθουν 'υποχρεωμένοι' να τα σπάσουν, για να εισακουστούν, για να ευαισθητοποιήσουν πολίτες και πολιτεία. Κι ο 'αγώνας' για το καλό μας θα συνεχίζεται. Έχουμε, βλέπετε, την τύχη να διαθέτουμε τόσους αυτόκλητους σωτήρες σ' αυτό τον τόπο...

Μια συνηθισμένη μέρα

Αυτή η καθημερινότητα... Τον εκμηδενίζει το χρόνο, οι μέρες φεύγουν τόσο γρήγορα, που φτάνεις να κοιτάς το ημερoλόγιο και ν' απορείς πότε φτάσαμε στις 10, στις 15, στις 30 του μήνα... Αν μπορούσε να κάνει το ίδιο και με τη φθορά που συνεπάγεται η πάροδός του, να την εξοντώσει κι αυτή...

Υγ: Αυτή η ρούκετα της Παρασκευής νιώθω πως μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Άραγε, θα ασχοληθούμε ποτέ σοβαρά σ' αυτόν τον τόπο με την πρόληψη ή θα πρέπει κάθε φορά να πλησιάσουμε στο ναδίρ, για να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα;

Το φετινό μου δώρο

Αυτές τις γιορτές αποφάσισα να δωρίσω στον εαυτό μου χρόνο, περισσότερο χρόνο απ' ό,τι συνήθως του αφιερώνω. Φοβούμενος όμως πως δύσκολα θα τα καταφέρω εντός των τειχών, βρέθηκα για λίγες μέρες στο Άγιο Όρος, όπου, καθώς λένε, οι συνθήκες ευνοούν την ενδοσκόπηση. Πράγματι, μου δόθηκε η ευκαιρία να εξετάσω κάθε σχεδόν πτυχή της ζωής μου, ακόμη κι αυτές που προτιμώ συνήθως να προσπερνώ, και να διαμορφώσω εν τέλει μια σαφέστερη εικόνα του είναι μου. Η συγκεκριμένη εξέλιξη δυστυχώς δεν ενισχύει κατ' ανάγκην την αυτοπεποίθηση, διευκολύνει όμως τη λήψη αποφάσεων και βοηθά να διαμορφώσουμε τη ζωή μας με βάση αυτό που είμαστε κι όχι αυτό που νομίζουμε ή θα θέλαμε να είμαστε... Παρεμπιπτόντως, θα 'θελα λίγη από τη γαλήνη ορισμένων μοναχών του Όρους.

Μια ακόμη... μοναδική πρωτοχρονιά

Όσοι έζησαν την πρώτη τους πρωτοχρονιά, δεν το 'χουν συνειδητοποιήσει. Αυτοί που πέρασαν την τελευταία τους, δεν γνωρίζουν ακόμη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, πως δε θα ζήσουν άλλη. Η συντριπτική λοιπόν πλειοψηφία είχε άλλη μια πρωτοχρονιά και παρ' όλα αυτά κατόρθωσε κατά το μάλλον ή ήττον να τη ζήσει με όνειρα κι ελπίδες.

Είναι τελικά τόσο δύσκολο να ζούμε έτσι την κάθε μας μέρα; Να μας βρίσκει κάθε ανατολή αποφασισμένους να αξιοποιήσουμε και το τελευταίο λεπτό; Εύχομαι το 2007 να αποδείξει πως όχι...