Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2006

Δελτίο φόβου...

Αν και δεν το συνηθίζω, βρέθηκα χθες να προσπαθώ να ενημερωθώ από τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης. Δε μου άφηναν όμως χρόνο να σκεφτώ όσα παρουσίαζαν, προέβαλλαν θέματα που με άφηναν αδιάφορο και δεν άργησαν να με πείσουν πως καλά κάνω που προτιμώ τον τύπο και το διαδίκτυο για την ενημέρωσή μου. Εκεί μου δίνουν αν μη τι άλλο το δικαίωμα επιλογής θέματος, μου επιτρέπουν να ασχοληθώ, όσο θέλω, με το καθένα και νιώθω τελικά πως με υπολογίζουν περισσότερο.
Αντίθετα, χθες το βράδυ ένιωσα φόβο, παρακολουθώντας την επιλεγμένη από τους τηλεοπτικούς σταθμούς ειδησεογραφία. Ληστείες και πυροβολισμοί είχαν την τιμητική τους και ομολογώ ότι με ανησύχησε το πλήθος τους. Περισσότερο όμως με ανησύχησε το γεγονός πως η τηλεόραση με τη δύναμη της εικόνας και το θράσος των σχολιαστών της, που αναλύουν ως 'ειδήμονες' καθετί, κατόρθωσε να με τρομάξει. Κι ο φόβος δεν είναι καλός σύμβουλος…

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2006

Για μια φιλία

Όταν έμαθα πως παρέες ανδρών έχουν καθιερώσει τις εβδομαδιαίες συναθροίσεις σε ταβέρνες, ουζερί και συναφή στα πρότυπα της τριάδας του 50-50, δεν εξεπλάγην. Ανήκω, βλέπετε, κι εγώ σ' αυτούς που συγκίνησε η φιλία των τριών, που όχι μόνο αντέχει στο χρόνο, αλλά διατηρεί και τη δυναμική της. Μένει να φανεί βέβαια αν όλοι εμείς που πιστεύουμε σ' αυτήν και την αποζητούμε, θα καταβάλουμε και τις απαραίτητες για τη διασφάλισή της προσπάθειες, αναβαθμίζοντας με τον τρόπο αυτό και το βιοτικό μας επίπεδο. Οι γιορτές αποτελούν σε κάθε περίπτωση μια καλή ευκαιρία, για να ασχοληθούμε με τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, πόσω μάλλον με εκείνες που πιστεύουμε πως μπορούν να μας συντροφεύουν και το 2007. Ίδωμεν...

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006

Ένα ποτήρι μισοάδειο

Περνώντας χθες το βράδυ από κανάλι σε κανάλι, πέτυχα τους αντιπροσώπους του έθνους να συζητούν τον προϋπολογισμό του 2007 και -λίγο οι κραυγές του Γρηγόρη, λίγο οι τζογαδόροι του Χρήστου- είπα να μείνω μαζί τους. Ο ηλικιωμένος κύριος που βρισκόταν στο βήμα μου ήταν μάλλον συμπαθής, μιλούσε αργά, δίχως κομματικές κορώνες, δίνοντας συγκεκριμένα στοιχεία, και είχε κερδίσει την προσοχή μου, μέχρι να αναφερθεί στο ποσοστό απορρόφησης του τρίτου κοινοτικού πλαισίου στήριξης που έχει πετύχει η χώρα μας. Ακούγοντας πως μεταξύ 2000 και 2006 η Ελλάδα των οικονομικών δυσχερειών έχει απορροφήσει το 50% των διαθέσιμων πόρων, το μυαλό μου έφυγε πια από το κοινοβούλιο και βρέθηκε μακριά, στα διάφορα έργα που υλοποιήθηκαν το διάστημα αυτό με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έμεινε για λίγο εκεί, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει πως θα μπορούσαν να ’ναι διπλάσια. Από ’κει και πέρα η απογοήτευση δε μου άφηνε περιθώρια να εξετάσω τι πήγε στραβά, ποιοι φέρουν εν τέλει ευθύνη κ.τ.λ. Έβαλα λοιπόν μια ταινία στο dvd, έτσι για να ξεχαστώ, μα δεν κατόρθωσα να πάψω ν’ αναρωτιέμαι αν θα ’μαστε ποτέ περήφανοι σ’ αυτόν τον τόπο για την πολιτική μας ηγεσία.

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2006

Χριστούγεννα 'τεραστίων διαστάσεων'

Όταν πρωτοάκουσα τη ραδιοφωνική διαφήμιση γνωστής αλυσίδας παιχνιδιών, που λειτουργεί πλέον και στην Αλεξανδρούπολη, μου θύμισε τη 'SKODA Ξάνθη'... Τα Χριστούγεννα όμως, όπως και η Ξάνθη, που αγάπησα, δεν έχουν καμιά σχέση με αυτές τις εταιρείες. Ήταν, και ελπίζω να 'ναι και φέτος, γιορτές με στιγμές ζεστασιάς πλάι σε αγαπημένα πρόσωπα, γλυκιά μελαγχολία για το χρόνο που πέρασε, εφόσον βέβαια είχε φύγει γεμάτος από δυνατές εμπειρίες, και μια διάθεση απολογισμού, αλληλένδετη με την κατάρτιση σχεδίων, πολλών και ποικίλων σχεδίων.
Από την άλλη, τα Χριστούγεννα που διαφημίζει η εν λόγω εταιρεία, δίχως να είναι η μόνη, είναι γεμάτα τεχνητά, συχνά κακόγουστα προϊόντα και πολλά, πολλά αδικοχαμένα ευρώ.
Η επιλογή είναι ακόμη δική μας, ελπίζω.

Υγ: Όσον αφορά στα δώρα για τους μικρούς μας φίλους, μια προσεκτική έρευνα αγοράς οδηγεί σε δημιουργικά και συναρπαστικά παιχνίδια. Αυτό βέβαια που πρόκειται τελικά να χαρούν περισσότερο είναι ο χρόνος που θα περάσουμε μαζί τους.

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2006

Το ρολόι δείχνει 22:55 της 13ης Δεκεμβρίου κι απολαμβάνω τις πρώτες μου στιγμές στη 'δεξαμενή'. Φοβάμαι πως η συγκίνηση της πρώτης φοράς θα αποτελεί μια ανάμνηση, αν φτάσω να μετρώ πλήθος επισκέψεων σ' αυτό το ημερολόγιο, όπως νομίζω ότι επιθυμώ. Αυτό που θα 'θελα το δίχως άλλο είναι να βιώσω την εξαίρεση, να κινούμαι και τότε με τη σημερινή συναισθηματική φόρτιση στους κόλπους του... Προς το παρόν όμως σας καλωσορίζω στη 'δεξαμενή'.