Η πενθήμερη κραιπάλη

Δεν έχει περάσει καιρός από τη μέρα που χρειάστηκε να χυθεί το αίμα ενός νεαρού οπαδού κατά τη διάρκεια επεισοδίων, για να ασχοληθούμε επιτέλους σοβαρά με το φαινόμενο της βίας στον αθλητισμό. Ένας άλλος θάνατος, αυτή τη φορά ενός δεκαοκτάχρονου μαθητή την πρώτη μέρα της πενθήμερης εκδρομής του σχολείου του, μας υποχρεώνει σήμερα να εξετάσουμε τις συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγονται οι κατ’ ευφημισμόν εκπαιδευτικές εκδρομές των σχολείων. Αν μη τι άλλο, δεν μπορούμε να περηφανευόμαστε σ’ αυτόν τον τόπο για τα αντανακλαστικά μας.

Στο πλαίσιο λοιπόν των εκπαιδευτικών τους εκδρομών όλα σχεδόν τα σχολεία της χώρας περνούν τα βράδια τους σε νυκτερινά κέντρα διασκέδασης. Άλλωστε, πρώτη προτεραιότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμμετεχόντων μαθητών αποτελεί η διασκέδαση, η οποία βέβαια σταματά κατά την επίσκεψη στα διάφορα αξιοθέατα, δίνοντας τη θέση της στον ύπνο και την ξεκούραση εντός των λεωφορείων. Συχνά πρόκειται για τις μόνες στιγμές ανάπαυσης των παιδιών, καθώς στα δωμάτιά τους, όπως γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, έχουν πιο ‘ενδιαφέροντα’ πράγματα να κάνουν.

Οι εξαιρέσεις όμως δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί για την ουσιαστική αναβάθμιση των σχολικών εκδρομών. Συγκεκριμένα, κάποιες από αυτές ακολουθούν ένα πλούσιο, εκπαιδευτικού χαρακτήρα πρόγραμμα και θα μπορούσαν να προσφέρουν ακόμη περισσότερα στους μαθητές, εάν συνδυάζονταν με τη σύνταξη ομαδικών εργασιών για όσα γνώρισαν στη διάρκειά τους. Όσον αφορά στην παραβατική και επικίνδυνη συμπεριφορά ορισμένων, η αύξηση του αριθμού των συνοδών, με τη συμμετοχή μελών του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, και η αποφυγή συγκέντρωσης πλήθους σχολείων στην ίδια περιοχή -δόξα τω Θεώ η χώρα διαθέτει πάμπολλες όμορφες γωνιές- μπορούν να συμβάλουν δραστικά στον περιορισμό της.