Στην Ελλάδα, αγαπούμε το περιβάλλον, γνωρίζουμε πως κινδυνεύει, αλλά στην πράξη δεν κάνουμε τίποτε για την προστασία του. Αυτά ήταν εν ολίγοις τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την έρευνα που διεξήγαγε η V-PRC/ Public Issue σε συνεργασία με τη WWF Ελλάς, με αφορμή την 5η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.
Συνδυάζοντας όμως τις δηλώσεις για το περιβάλλον με τα ανάλογα έργα, θα ωθήσουμε και την πολιτική ηγεσία, την οποία θεωρούμε, σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, κυρίως υπεύθυνη για την κατάστασή του, να πράξει το ίδιο. Ειδικότερα, εάν αναζητούμε τους κάδους ανακύκλωσης και τα απορρίμματά μας συσσωρεύονται γύρω τους, οι υπεύθυνοι δε θα μπορούν παρά να μεριμνήσουν για την αύξησή τους. Εάν προτιμούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, θα ενδιαφερθούν για την αναβάθμισή τους και την πύκνωση των δρομολογίων. Εάν φροντίζουμε το αστικό πράσινο και τα πάρκα που διαθέτει η πόλη σφύζουν από ζωή, θα αναλάβουν δράση για την προστασία των υπαρχόντων και τη δημιουργία νέων.
Κι αν δεν αφουγκραστούν τον παλμό μας; Χιλιάδες ψήφοι αποδοκιμασίας μπορούν να τους κάνουν να το μετανιώσουν.
4 σχόλια:
Θεωρώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια γενικότερη έλλειψη παιδείας,η οποία φαίνεται και στην προστασία του περιβάλλοντος.Όλα ξεκινάνε από τη μικρή ηλικία, γιατί αργότερα είναι δύσκολο να αλλάξεις συνήθειες σε κάποιον που έχει μάθει να ζει και να σκέφτεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο.Βέβαια, τίποτα δεν είναι αδύνατο.Αρκεί το κατάλληλο κίνητρο τις περισσότερες φορές.Οπότε υπάρχει ελπίδα...
Δεν θεωρώ οτι στην Ελλάδα του 2007 υπάρχει ΤΟΣΟ μεγάλο πρόβλημα έλλειψης παιδέιας. Δε λέω, ίσως σε κάποιο, μικρό όμως και σαφώς μικρότερο από παλάιότερα, ποσοστό αυτό να ισχύει ακόμα.
Δεν νομίζω οτι πλέον, ειδικά για τους νέους ανθρώπους, υπάρχει δικαιολογία του τύπου "δε γνωρίζω το πρόβλημα" ή "δε ξέρω τί πρέπει ή τί μπορώ να κάνω για να το λύσω". Τηλεόραση έχει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνα... Και φυσικά, υπάρχει και το διαδίκτυο. Μια απλή έρευνα σε ένα "ψαχτήρι" για το περιβάλλον σίγουρα θα μας κατατοπίσει πολύ επί του περιβαλλοντικού προβλήματος.
Δυστυχώς, το πρόβλημα ειναι το γεγονός οτι μας αρέσει να λέμε τί δεν έκαναν οι άλλοι για να αποτραπεί ή να διορθωθεί το πρόβλημα και να φονάζουμε γι' αυτό. Και κανείς φυσικά να μην παίρνει την ευθύνη για τίποτα...
Όταν όμως η καταστρο΄φη του περιβάλλοντος θα φτάσει στην πόρτα μας (η μάλλον όταν θα την περάσει γιατί έχει ήδη φτάσει) τότε θα.... ζοριστούμε και θα φωνάζουμε πάλι. Αυτή τη φορά για βοήθεια!
Πιστεύω οτι η μόνη λύση για την Ελλάδα σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος είναι η προσωπική και εν συνεχεία η συνολική αφύπνιση του κόσμου. Με τρόπο που να τους κάνει μας κάνει να καταλάβουμε οτι ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος. Πρέπει να φροντίσουμε το θέμα αυτό. Τρόποι υπάρχουν και είναι γνωστοί. Και ναι, πρέπει να τους απαιτήσουμε και από τους οποιοδήποτε κυβερνώντες.
Αλλά τί περιμένεις από ανθρώπους (καθημερινούς ανθρώπους) που όταν το χειμώνα μας έκανε σχεδόν καλοκαίρι δήλωναν ευτυχισμένοι και δεν καταλάβαιναν οτι το καλοκαίρι θα πούμε το νερό νεράκι και οι καλλιέργιες θα δεινοπαθήσουν;...
Πράγματι ευκαιρίες ουσιαστικής ενημέρωσης και προβληματισμού υπάρχουν περισσότερες απ' ό,τι στο παρελθόν. Διάθεση δεν υπάρχει να αξιοποιηθούν, κι εδώ έγκειται η ευθύνη της παιδείας. Σε τελική ανάλυση όμως δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε να καταστεί ένα κίνημα μαζικό, για να δραστηριοποιηθούμε ως άτομα. Ας κάνουμε μια αρχή, κι ας είμαστε λίγοι.
Συμφωνώ 100%. Δεν είναι πρόβλημα παιδείας, είναι πρόβλημα ωχαδελφισμού. Φταίει κι αυτή η περίεργη εντύπωση που έχει ο μέσος Έλληνας, ότι το κράτος είναι μια έννοια αυτόνομη, και εντελώς ξεχωριστή από τον πολίτη.
Κ. τα είπες πάρα πολύ καλά, ειδικά στο τέλος: Κι αν δεν αφουγκραστούν τον παλμό μας; Χιλιάδες ψήφοι αποδοκιμασίας μπορούν να τους κάνουν να το μετανιώσουν.
Ενδεικτικά να αναφέρω ότι όταν το 2000 έβαλε υποψηφιότητα ο τωρινός Δήμαρχος του Λονδίνου, Ken Livingston, με μανιφέστο πολύ ανατρεπτικό (ξεκάθαρα μέτρα κατά των Ι.Χ. με πεζοδρομήσεις, διόδια, προτεραιότητα σε λεωφορεία, ποδήλατα, πεζούς κ.λπ.) δεν τον υποστήριξε ούτε το κόμμα του (η τότε και νυν κυβέρνηση) ούτε κανένα από τα αντίπαλα κόμματα, και όλα κατέβασαν τους δικούς τους υποψήφιους. Πήραν όλοι τον πούλο, ο Livingstone εκλέκτηκε για τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, έκανε πράγματα και θαύματα, και στις επόμενες εκλογές το 2004 το κόμμα του ως δια μαγείας και από το πουθενά τον υποστήριξε ως τον βασικό υποψήφιό του - προφανώς γιατί είδε ότι εκεί είναι οι ψήφοι. Γιατί να μην γίνει το ίδιο και στην Ελλάδα, γιατί να ψηφίζουμε όποιον μας πασάρει το κόμμα, χωρίς καμία κριτική; Γιατί τα κόμματα να αλλάξουν τροπάρι, αφού πάμε στις κάλπες σαν πρόβατα;
Δημοσίευση σχολίου