Συναντώντας κανείς τους παρακάτω στίχους του Ελύτη χαίρεται την εύστοχη περιγραφή του τόπου μας, φέρνοντας στο νου του όμορφες, καλοκαιρινές εικόνες από κάθε γωνιά του. Δεν μπορεί όμως να μη λυπηθεί, καθώς συνειδητοποιεί πως η στάση μας απέναντί του διαφέρει κατά πολύ από την προτεινόμενη στο ποίημα. Θα ’χει άραγε ποτέ αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας τους κατοίκους που του πρέπουν;
Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του
και το δέντρο μονάχο του
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα
φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις πού ν' απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη
απόσπασμα από 'ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ'
7 σχόλια:
Ο Ελύτης δεν ήταν που είχε πεί:
"Θεέ μου, πόσο γαλάζιο ξόδεψες για να κρυφτείς από πίσω;"
για τον ελληνικό ουράνό; Εγώ αυτό κρατάω..
Όσο για τους κατοίκους... τα έχουμε ξαναπεί..
Κώστα, μου έφτιαξες την μέρα με το συγκεκριμένο ποιήμα. Είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμουνα σε μια ζεστή μέρα σαν τη σημερινή!
Όσο για τον κόσμο...Ελπίζω πως κάποια μέρα θα αλλάξουν τα πράγματα.Άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και εγώ όσο ζω και κοιτώ τα ματάκια της μπέμπας θα ελπίζω. Της το χρωστάω!
Ουπς! Ξέχασα να σου στείλω την καλησπέρα μου...
Καλησπέρα!
Καλημέρα Μαρία, χαίρομαι που ξεκινώ τη βδομάδα μου, συζητώντας μ΄ έναν άνθρωπο που αγαπά και ελπίζει...
Τίποτα δεν είναι πέρα από τις δυνάμεις μας, αρκεί να προσπαθήσουμε συνειδητά.
Όσοι αναφέρονται στο επόμενο post απέδειξαν πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι για τους οποίους μπορούμε να είμαστε περήφανοι, υπάρχει ακόμη ελπίδα. Μας έδωσαν κουράγιο... όπως άλλωστε κι εσύ κι η Μαρία με τα σχόλιά σας...
Πρόκειται για το αγαπημένο μου απόσπασμα απο το "Άξιον εστι". Χαίρομαι που σας βρίσκω. Οι άνθρωποι δυστυχώς δεν είμαστε πάντα άξιοι να εκτιμήσουμε το δώρο που μας δόθηκε
Δημοσίευση σχολίου