Ανάμεσα σε καφέδες και φθηνά ποτά
χανόταν ο χρόνος,
παίρνοντας μαζί του
τη Βάσω και τον εκσυγχρονισμό.
Τις μέρες εκείνες,
τις δίχως όνομα και ώρες,
ζούσαμε με απληστία
το ανεκτίμητο τίποτε.
Τώρα, την Παρασκευή
διαδέχεται ένα Σάββατο
που μοιάζει της Δευτέρας…
Κι όμως πού και πού
η ξενοιασιά, όπως παλιά,
κάνει νούμερα τις ώρες.
7 σχόλια:
Άσε να μαντέψω (και να τα ισοπεδώσω ως συνήθως όλα!!):
Διακοπές τέλος ε;!
Δεν πειράζει, μένουν οι φωτογραφίες...
και η ελπίδα πως πού και πού θα 'μαστε ξένοιαστοι ξανά...
Πάντα είμαστε ξένοιαστοι.
Απλά τις περισσότερες φορές το ξεχνάμε ή μας κάνουν να το ξεχάσουμε!!!
emena mou th spaei na eimai kai poly xenoiastos. ama den exw ypoxrewseis variemai grhgora. kai den exw oute orexh gia vivlia.
apo thn allh vevaia, ama exw ypoxrewseis, den exw xrono na ta diavazw...
o green world!
Κύριε γράψατε ποίημα!
Δημοσίευση σχολίου